Sąd Najwyższy o opłatach półkowych raz jeszcze
Niedawno w moje ręce trafił mało znany wyrok Sądu Najwyższego dotyczący „opłat półkowych”. Wyrok ten kontynuuje dotychczasową linię orzeczniczą Sądu Najwyższego.
Z wyroku z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. III CSK 244/14 wynika przede wszystkim, że:
- eksponowanie towaru na półkach to nie jest usługa na rzecz dostawcy („za ekwiwalent z tytułu pobieranego przez pozwaną rabatu nie można uznać zobowiązania się pozwanej do >promowania produktów firmy P. poprzez eksponowanie na swoich regałach wystawienniczych<, ponieważ niezbędnym wręcz elementem oferowania klientom towaru w stacjonarnym obiekcie handlowym jest jego umieszczenie na półce sklepowej”),
- nawet opłata nazwana „rabatem” może zostać zakwalifikowana jako opłata półkowa – opłata za przyjęcie towaru do sprzedaży („uznanie przez Sąd Apelacyjny w oparciu o treść porozumienia, że o pobieraniu przez pozwanego innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży świadczy pobieranie 5% rabatu od obrotu bez określenia w porozumieniu jakiegokolwiek progu obrotów do jego pobierania, przy równoczesnym braku określenia jakiegokolwiek ekwiwalentu, należy ocenić jako prawidłowe i uzasadniające subsumpcję art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k.”),
- sytuacje opisane w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (a więc i pobieranie opłat półkowych – opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży) z mocy prawa stanowią utrudnianie dostępu do rynku („wskazane w tym przepisie formy utrudniania dostępu do rynku nie wymagają wykazywania, że takie utrudnienie nastąpiło, ponieważ tego rodzaju w ustawie określone, stypizowane (>nazwane<) zachowanie zostało już z woli ustawodawcy uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, polegający na utrudnianiu dostępu do rynku”).
Powyższe stanowisko Sądu Najwyższego nie powinno budzić wątpliwości. Jest to zresztą kolejny wyrok, który potwierdza zasadność wysuwanych przez dostawców żądań. Co istotne, Sąd Najwyższy po raz pierwszy wyraźnie podkreślił, że eksponowanie towaru na półkach to nie jest usługa na rzecz dostawcy, lecz stanowi normalny element działania podmiotu takiego, jak sieć handlowa.