Kiedy zróżnicowane traktowanie klientów jest rzeczowo nieuzasadnione i jest czynem nieuczciwej konkurencji?

Jakiś czas temu pisałem o czynie nieuczciwej konkurencji polegającym na rzeczowo nieuzasadnionym zróżnicowanym traktowaniu niektórych klientów. Z tamtego wpisu mogłeś się dowiedzieć w szczególności, że aby można było mówić o czynie nieuczciwej konkurencji, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• przedsiębiorca w zróżnicowany sposób traktuje niektórych klientów,
• zróżnicowane traktowanie nie jest rzeczowo uzasadnione,
• zróżnicowane traktowanie utrudnia poszkodowanemu dostęp do rynku.

Niedawno Sąd Najwyższy wydał ciekawy wyrok (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2017 r., sygn. I CSK 290/16) dotyczący tego właśnie czynu nieuczciwej konkurencji. Sąd Najwyższy sprecyzował, jak należy rozumieć przesłankę braku rzeczowego uzasadnienia:

• rzeczowe uzasadnienie dla różnicowane cen zakłada racjonalność i obiektywność, co jest równoznaczne z tym, że istnieją szczególne ekonomiczne względy do preferencyjnego potraktowania określonych przedsiębiorców,
• podstawą uczciwego (rzeczowego) zróżnicowanego traktowania niektórych klientów jest ekwiwalentność świadczeń będąca pochodną kosztów produkcji, czy ilości objętych transakcją towarów (takim kryterium różnicującym może być np. ilość zbywanego danemu kontrahentowi towaru).

Sąd Najwyższy odniósł się ponadto do kwestii relacji ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji do ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Pamiętaj bowiem, że określone w tej drugiej ustawie stosowanie w podobnych umowach niejednolitych warunków umów może być przejawem zakazanego nadużywania pozycji dominującej. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że z przepisów obu wspomnianych ustaw nie wynika, aby fakt posiadania przez pozycji dominującej oznaczał sam przez się, zachowanie dominanta na rynku w stosunku do innych przedsiębiorców czy klientów może być kwalifikowane jako czyn nieuczciwej konkurencji.

Dariusz Mojecki

Radca prawny